Op het speelplein is een opstopping ontstaan van peuters op hun fietsjes. Een kind huilt, heeft zich pijn gedaan. De pedagogisch medewerker hurkt bij het kind. De andere kinderen kijken met belangstelling toe. Ze horen hoe de medewerker met het kind praat, zien hoe het kind de tranen droogt en aan de hand van de medewerker meeloopt naar de zandbak.

We vergeten vaak dat kinderen ook veel op ons letten. Ze kijken naar ons om te zien hoe wij doen en wat wij ergens van vinden. Hoe wij schoonmaken, opruimen, maar ook waar wij van schrikken, waar we om lachen en hoe wij reageren op andere kinderen. Ze letten daarbij op onze lichaamstaal, onze woorden. Dat doen ze vervolgens na, want zo hoort het blijkbaar.

Het goede voorbeeld
In de Gordontraining komt het voorbeeldgedrag ruim aan bod. Door respectvol te communiceren doe je voor hoe je kunt omgaan met elkaar. Kinderen horen wat je zegt en zien wat je doet. Dat kunnen ze vervolgens overnemen.

Een mooi voorbeeld daarvan is een kind dat ineens tegen een medewerker zei: ‘Jij bent een beetje moe, hè?’ Het kind had zich verplaatst in de ander en een actief luisterzin gebruikt. Ze gaf er daarmee blijk van te kunnen mentaliseren (begrijpen dat de ander eigen gedachten en gevoelens heeft). Ze kon dit omdat ze dit waarschijnlijk zelf van haar ouders of mede-opvoeders had gehoord. Zo kan een kind dus via voorbeeldgedrag leren om zelf actief te luisteren en daarmee leren responsief te zijn. Hoe mooi is dat?