De eerste officiële feestdag in tijden van Corona was daar. Pasen 2020. Toen ik mijn ogen openden, brachten mijn gedachten me direct terug naar 2009. Alle ‘eerste-keren’ na het overlijden van mijn vader vond ik maar moeizaam. Nu is er nog niemand doodgegaan in onze directe omgeving aan dit gluiperige virus maar hoe vier je een fijne dag in deze tijden? Hoe zitten wij volgend jaar aan het Paasontbijt. Wat weten we dan wat we nu nog niet weten?
Welk verhaal vertel ik mezelf vandaag? Een mooi en optimistisch stuk besluit ik. Met drie huisgenoten is het soms lastig om op koers te blijven. Als één van ons denkt dat ie wellicht ziek is (‘Ik moest vanochtend een paar keer niezen, zou dat het dan zijn?’) of een nieuwsfeit deelt (‘Heb je Johnson’s speech gezien waarin die notabene zijn twee verplegers roemt van buiten de UK !’) dan ben je weer terug bij af.
En dan heb ik het naast mijn goede voornemen van vandaag nog niet eens over mijn nieuwe gedrag van de afgelopen weken. Om de gevechtslinies van ons gezin te versterken, doe ik van alles. Zo is de broodbakmachine van stal gehaald want de geur van vers broos is knus. Lunchbrood vervang ik door zelfgemaakte salades en soep want gezond eten is liefde. Samen films en series kijken om een paar uur te genieten van een andere wereld. Onzekerheid maakt angstig. Gelukkig kan ik me vasthouden aan iedereen die mij dierbaar is.
Aan de ontbijttafel springen de tranen in mijn ogen als ik het Erbarme dich hoor. ‘Waarom huil je mam?’ ‘Ik huil omdat ik zo blij ben dat wij hier nu met elkaar zijn en ik ben tegelijkertijd ook bang voor de toekomst.’ Onze puberdochters wenden hun blik af, pakken het broodmes en onthoofden lachend de boterkip.
Linda werkt als gecertificeerde Gordon® trainer. Zij geeft de communicatietraining ‘Effectief Leidinggeven’ (L.E.T) op basis van het model van Thomas Gordon. Zij geeft incompany Gordon® trainingen aan directeuren en (aspirant) leidinggevenden van profit en non profitorganisaties. Zowel beroepsmatig als privé leert zij zelf ook iedere dag weer opnieuw.